कसली ही तगमग कसली ही चढाओढ
दुसरयाला वाईट दाखवून स्वतःला वर ओढ
लोकांच्या वागण्यात काढायची सतत खोड
आपल्या कार्यातुन समर्थता दाखवणे नाही हा बोध
काहींच्या तोंडी सतत दुसरयाचे गाऱ्हाणे
एकाची पाठ फिरली की त्याला निंदेत नहाणे
दुसरयाचा मुर्खपणा म्हणुन आपण शहाणे?
स्वतःला हुशार ठरवायचे भलतेच हे बहाणे!
कोणाचे चांगले घडल्यास कौतुकात भिजवा
दुसरयाची प्रगती बघुन मनात मात्र जलवा
क्रोध, मत्सर, इर्षा, लोभ, लबाडीचा कालवा
कधी मीळायचा मनास निर्मळतेचा गारवा
दुसरयाचे कष्ट बनवा स्वतःचे भविष्य
तिसरयाची मेहेनत खपवा आपल्या नावावर अवश्य
समोरचा त्रासला तरी वागु असेच पुनःश्च
मनाच्या सुंदरतेतच नाही का सुंदर हे आयुष्य?
1 comments:
मस्तच, शाळेत अनंत फंदींचा फटका होता ना...त्याची आठवण झाली, आपोआपच त्या लयीत वाचली कविता आणि असले मस्त वाटले
Post a Comment